Via Incatrail naar Machu Pïcchu!!!
Door: Elly en Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
19 Juni 2014 | Peru, Machu Picchu
Het hoogtepunt van de reis.... de incatrail.
De dag ervoor doen we de laatste inkopen, bv een poncho, een wandelstok, energievoer en dat soort gedoe.. Oeh we vinden het heel spannend. Zeker na de briefing van de touroperator. We worden om 05.00 opgehaald en rijden met een busje naar het vertrekpunt. Dat is al een hele belevenis, daar verzamelen ook alle {porters{, die per porte 20 kg op hun rug torsen. Iedere groep is herkenbaar aan andere kleuren.
Wij zijn een klein groepje van 4 mensen, 2 gidsen, 1 kok en drie porters.
Na checkpoint waar me mooie stempels krijgen gaan we echt van start.
De eerste dag gaat prima. We zien prachtige bloemen, we lopen ongeveer 4 uur op en af. Om 14.00 hebben we lunch. En wat we dan zien: een hele tent is opgebouwd, met tafeltje en kleedje, stoeltjes, bestek, echt schattig. Buiten de tent staan 6 bakjes met warm water en zeep, om onze handjes te wassen. We krijgen iets van soep, rijst, met pasta en kip, thee toe.
Het eerste kamp is bij mensen op t erf. er staan twee kleine koepeltentjes voor ons, en natuurlijk de eettent. Na t eten genieten we van de volle maan en duiken al snel de koffer in. We slapen heerlijk in onzde donzen slaapzakken. We worden vroeg gewekt met cocatea op bed. staan er daar twee porters met koplamp, dienblad, en twee bakkies thee, en of we suiker willen. Niet te geloven.
De tweede dag gaan we de zogenaamde Dead womens pass beklimmen, 5 uur, alleen maar stijgen, in totaal stijgen we die dag 1200 meter. We doen het heel rustig aan. Iedere keer vragen de gidsen hoe het gaat, of we duizelig zijn. We pauzeren vaak, drinken en eten dat wat en kauwen op coca bladeren. En dan zien we in de verte de top. Het lijkt nog erg ver weg, is t ook. Gewoon doorlopen is het relaas. We zien achter ons en voor ons een sliert met wandelaars, echt een leuk gezicht.
Na de toop nog 2 uur dalen en daar is het 2e kamp. we zijn oe maar voldaan en slapen heerlijk na een prima maaltijd.
De derde dag wordt de langste, we lopen die dag 11,5 uur. Dat komt voornamelijk omdat Marianne ziek is, na de eerste stop wordt ze al bijgewerkt met allerlei inhalaties en pep.
De tocht is prachtig, inmmens, je loopt door de jungle, prachtige bloemen, die massa bergen om je heen, overweldigend.
Net voor t donker zijn we binnen.
De vierde dag is d day. Om 03:30 worden we gewekt, krijgen een ontbijtzakje mee en lopen met de hele bups naar t laatste checkpoint. Daarvandaan is t nog 2 uur klimmen, met daarin de gevaarlijke Gringo-killer, een uit rotsen bestaande trap die bijna rechtstandig omhoog gaat. We willen niet weten hoeveel mensen hieraf zijn gegelden, vallen..
Maar dan, komen we bovenaan en zien we de Machu Picchu. Het is nog ver beneden, en de zon staat er nog niet op, maar t is magisch.
We wachten op de sunrise, en steen voor steen licht het dorp op door de zon. we worden in twee uur door t dorp geleid en horen over de verheerlijking van de zon, de condors, de bergen. Alle bouwstukken zijn te herleiden naar iets uit de natuur. er is bv met een beetje fantasie een condor te onderscheiden in de stenen.
Daarna met een bus naar Aguas Caliente, waar we zsm de hotspring opzoeken en we weer voelen waar onze benen zitten...
Daarna de 4 uur durende treinreis terug naar Cuzco. Wat een avontuur.
Nu zijn we terug in Lima, we gaan zo een pub opzoeken waar we naar het WK gaan kijken en om 16.30 worden we opgehaald voor transport naar t vliegveld. Amsterdam, here we come.
De dag ervoor doen we de laatste inkopen, bv een poncho, een wandelstok, energievoer en dat soort gedoe.. Oeh we vinden het heel spannend. Zeker na de briefing van de touroperator. We worden om 05.00 opgehaald en rijden met een busje naar het vertrekpunt. Dat is al een hele belevenis, daar verzamelen ook alle {porters{, die per porte 20 kg op hun rug torsen. Iedere groep is herkenbaar aan andere kleuren.
Wij zijn een klein groepje van 4 mensen, 2 gidsen, 1 kok en drie porters.
Na checkpoint waar me mooie stempels krijgen gaan we echt van start.
De eerste dag gaat prima. We zien prachtige bloemen, we lopen ongeveer 4 uur op en af. Om 14.00 hebben we lunch. En wat we dan zien: een hele tent is opgebouwd, met tafeltje en kleedje, stoeltjes, bestek, echt schattig. Buiten de tent staan 6 bakjes met warm water en zeep, om onze handjes te wassen. We krijgen iets van soep, rijst, met pasta en kip, thee toe.
Het eerste kamp is bij mensen op t erf. er staan twee kleine koepeltentjes voor ons, en natuurlijk de eettent. Na t eten genieten we van de volle maan en duiken al snel de koffer in. We slapen heerlijk in onzde donzen slaapzakken. We worden vroeg gewekt met cocatea op bed. staan er daar twee porters met koplamp, dienblad, en twee bakkies thee, en of we suiker willen. Niet te geloven.
De tweede dag gaan we de zogenaamde Dead womens pass beklimmen, 5 uur, alleen maar stijgen, in totaal stijgen we die dag 1200 meter. We doen het heel rustig aan. Iedere keer vragen de gidsen hoe het gaat, of we duizelig zijn. We pauzeren vaak, drinken en eten dat wat en kauwen op coca bladeren. En dan zien we in de verte de top. Het lijkt nog erg ver weg, is t ook. Gewoon doorlopen is het relaas. We zien achter ons en voor ons een sliert met wandelaars, echt een leuk gezicht.
Na de toop nog 2 uur dalen en daar is het 2e kamp. we zijn oe maar voldaan en slapen heerlijk na een prima maaltijd.
De derde dag wordt de langste, we lopen die dag 11,5 uur. Dat komt voornamelijk omdat Marianne ziek is, na de eerste stop wordt ze al bijgewerkt met allerlei inhalaties en pep.
De tocht is prachtig, inmmens, je loopt door de jungle, prachtige bloemen, die massa bergen om je heen, overweldigend.
Net voor t donker zijn we binnen.
De vierde dag is d day. Om 03:30 worden we gewekt, krijgen een ontbijtzakje mee en lopen met de hele bups naar t laatste checkpoint. Daarvandaan is t nog 2 uur klimmen, met daarin de gevaarlijke Gringo-killer, een uit rotsen bestaande trap die bijna rechtstandig omhoog gaat. We willen niet weten hoeveel mensen hieraf zijn gegelden, vallen..
Maar dan, komen we bovenaan en zien we de Machu Picchu. Het is nog ver beneden, en de zon staat er nog niet op, maar t is magisch.
We wachten op de sunrise, en steen voor steen licht het dorp op door de zon. we worden in twee uur door t dorp geleid en horen over de verheerlijking van de zon, de condors, de bergen. Alle bouwstukken zijn te herleiden naar iets uit de natuur. er is bv met een beetje fantasie een condor te onderscheiden in de stenen.
Daarna met een bus naar Aguas Caliente, waar we zsm de hotspring opzoeken en we weer voelen waar onze benen zitten...
Daarna de 4 uur durende treinreis terug naar Cuzco. Wat een avontuur.
Nu zijn we terug in Lima, we gaan zo een pub opzoeken waar we naar het WK gaan kijken en om 16.30 worden we opgehaald voor transport naar t vliegveld. Amsterdam, here we come.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
